Bryce Canyon + Lake Powell + Grand Canyon + Barstow + Needles + Los Angeles

01-08-2018

You guys!

Het is even geleden maar we zijn druk geweest en hebben slecht internet gehad. Maar hier ben ik dan weer! Ik typ dit reisverslag vanuit mijn 'luie' campingstoel naast de camper. Het is hier nu 21.00 uur en nog zo'n 30 graden. Locatie: Hollywood! Onze camper staat praktisch naast de studio waar Masterchef en Hells Kitchen worden opgenomen. Leuk feitje he? :) Maar eerst weer even een grote sprong terug in de tijd. Want een week geleden zaten we in Bryce Canyon. 

Laura en ik zijn wezen paardrijden in Bryce Canyon. Wauw, wat een ervaring. En het leuke was; we hadden een privé rit. We moesten ons melden bij het hotel van Ruby's Inn en werden met een busje naar de locatie gebracht. Het busje zat helemaal vol, maar alleen Laura en ik mochten uitstappen. Want wij hadden een rit geboekt, de Thunder Mountain Trail, die niet aan te raden is voor beginners. Nou, gelukkig hebben wij al aardig wat jaartjes ervaring in onze broekzak zitten, dus voor deze rit gekozen om ook nog wat uitdaging te hebben. Eenmaal uitgestapt ontmoette we onze gids, genaamd Whitney (zo heerlijk Amerikaans). Super aardige meid, onze leeftijd schat ik. We werden voorgesteld aan onze paardjes, ik mocht op Frog rijden (omg, zo'n fantastische naam) en Laura op Dollar. Het paard van Whitney heette Little Joe, whaha. Geweldig. Nou, daar gingen we, western stijl. Al snel bleek duidelijk waarom je geen beginner moest zijn. Niet omdat de paarden moeilijk waren, maar de paden wel. Steil omhoog, smalle paadjes, de paardjes moesten hard werken. Het is dus wel handig dat je weet hoe het aanvoelt om op een paard te zitten en soms moesten we ook wel even bijsturen enzo. Vooral ik, want Frog trok graag zijn eigen plan. Echt een super leuk beestje. Dollar was heerlijk rustig en chill. We hebben uitzichten gezien, wauw. En bijna geen mens gezien. Dat vond ik bijna nog het leukste. In alle parken hier is het zo ontzettend druk. Soms wil je ergens een foto van maken en moet je bijna in de rij staan om de foto daadwerkelijk te kunnen maken. Hier niet. Just us and the horses. We hebben 4 uur gereden, met een pauze tussendoor. De paardjes moesten ook even op adem komen, want het is echt hard werken voor ze. Gelukkig werd er echt wel goed voor ze gezorgd, ze kregen de dag daarna ook gewoon lekker een dagje vrij om weer even bij te komen. Het weer moest ook goed in de gaten gehouden worden, want het heet niet voor niks Thunder Mountain Trail. Het weer kan hier namelijk heel snel omslaan en het is heel gevaarlijk om dan boven in de bergen te zijn. De bliksem slaat daar namelijk regelmatig in, te zien aan alle zwarte bomen. Maar gelukkig hadden we de hele ochtend stralend mooi weer. 

Na 4 uur rijden kwamen we aan bij de trailer. Paardjes inladen en hop hop, terug naar het hotel. Toen nog in de hitte terug lopen naar de camper. De jongens kwamen vrij snel na ons ook terug, die waren lekker een stuk gaan wandelen en hebben ook hele mooie uitzichten gezien. Gelukkig. De rest vd dag hebben we rustig aangedaan, want we waren allemaal erg moe. Vooral Laura en ik. Ik ben zelfs nog gaan slapen.
Die avond zijn we, op advies van Whitney, naar de rodeo show gegaan. Want Bryce Canyon ligt in Utah, en dat is echt cowboyland daar. Nou, daar gingen we. Super Amerikaans dit. We zaten bovenaan de tribune en hadden goed zicht. De jury zit in een hokje boven de ring, zo ook de presentator. Wat een vent joh. Zo'n heerlijke droogkloot met zijn western accent. Eerst kwam de rodeo met de paarden. Maar dat ging vrijwel meteen mis. De eerste drie kwamen er goed uit, maar in box nummer vier stond een paard te steigeren, hij kwam gewoon boven de hekken uit (en die waren best hoog). Op het moment dat de cowboy erop ging zitten en vlak voor het hek openging, komt het paard opnieuw omhoog en laat zich achterover vallen. Je moet je voorstellen, de hokjes waar de rijders hun dier bestijgen, is een hokje waar het paard net aan in past. Dus het paard lag op zijn rug met zijn berijder onder zich. Toen was er wel even paniek. Het zag er ook heel naar uit. Uiteindelijk kwam het paard met veel moeite weer in de benen en de berijder was inmiddels weggesleurd door zijn collega's. Hij is lopend naar het ehbo hokje gelopen, maar later toch opgehaald door de ambulance. Het paard stond inmiddels al weer lekker in de wei, rustig zwaaiend met zijn staart hooi te eten. Voor degenen die dit niet weten, bij rodeo doen ze een band om de achterhand van het dier heen en trekken die strak vlak voordat het dier de ring in gaat. Dit zorgt ervoor dat ze gaan bokken als een gek. Zodra de band losgemaakt wordt, is het dier weer rustig. Ik ben allang blij dat het paard er niks aan over heeft gehouden. En we kunnen alleen maar hopen dat de berijder er ook goed vanaf is gekomen.
Kinderen leren hier rodeo rijden op schapen. Daar hebben we ook een prachtige voorstelling van gehad. Kinderen zo klein, denk sommige zelfs pas 4 jaar oud, op een schaapje. Vader erachter rennend om het kind vast te houden. Fantastisch. Later kwamen de koeien, wat ook leuk was. En nog wat demonstraties van barrel race en lasso werpen. Het was een hele leuke avond, op het incident na.

Volgende dag zijn we weer verder gereden met de camper naar Lake Powell. Hele mooie omgeving, een groot meer tussen de bergen. Maar jezus, weer zo heet! We zouden eigenlijk naar Antilope Canyon gaan, maar we hadden Lake Powell als tip gekregen van Whitney. Onze camping zat zozo aan het meer, maar we hadden maar 1 dag daar. Dan moet je keuzes maken. Dus Antilope Canyon laten schieten en lekker aan het meer gezeten. Het water van het meer is zo warm als badwater, dus echt afkoelen lukte ook niet. En we waren er nog maar net een uurtje ofzo toen vele onweersbuien en donkere luchten onze kant kwamen. Gezien we zeker 10 minuten moesten lopen door de zinderende hitte naar de camper en we niet zeker wisten wat het weer zou doen, toch maar weer spullen gepakt en terug naar de camper. Daar lekker onder de tuinslang, effe afkoelen. Het ging heel hard waaien bij ons en Conan zag een kleine windhoos naar beneden komen, maar gelukkig maakte hij geen contact met de grond en zaten wij vooral aan de rand van de buien. Er is geen druppel regen gevallen bij ons. Nou, camper weer in, boodschappen doen en langs de Glenn Canyon Dam gereden. Wauw, wat bizar om die te zien. Gezien we de Hoover Dam bij Vegas hebben gemist, was dit wel een mooie goedmaker. Ook al is hij kleiner, ik vond het nog steeds erg indrukwekkend. 's avonds bij de camper gezeten, bbq en chill. Tot we zagen wat voor spin er onder onze tuintafel zat. Een heuse zwarte weduwe. Ja, het was er echt 1. Omg. We hadden het allemaal meteen op onze heupen, gezien we gewoon lekker hadden zitten eten aan die tafel. Ik had 's middags nog haar web weg zitten halen, met de opmerking; 'Ik wil niet weten wat voor spin dit web heeft gemaakt.' Honestly, we wisten natuurlijk wel dat ze hier zitten. Maar de kans is best klein dat je er 1 tegenkomt. 's Avonds kwam ze opeens tevoorschijn, dus ik foto's maken. We dachten dat ze helemaal zwart was, dus ik had al gezegd; geen zwarte weduwe dan. Maar op de foto tijdens het inzoomen zag ik toch rood onder het buikje zitten. Shit. Je had onze koppen moeten zien. We hebben niet meer aan de tafel gezeten. En zijn maar snel naar bed gegaan. Ugh.
Bij het uitchecken nog maar even gemeld voor de zekerheid, maar ze zaten ons aan te kijken alsof ze ons niet geloofden. Wij snappen ook wel dat die beesten hier 'normaal' zijn, maar onder een tuintafel op een camping lijkt mij niet echt meest geschikte plek. Maar ze keken ons aan... 'daar heb je die toeristen weer hoor...' Volgens mij geloofden ze niet dat het een zwarte weduwe was. Nou ja, hun probleem verder. Wij hebben onze plicht gedaan en het was toch echt, echt, echt, echt een zwarte weduwe. 

Dag daarna, hop hop weer verder. Op naar de Grand Canyon! Maar eerst nog een stop bij Horse Shoe Bend. Dit heeft zijn naam te danken aan de Colorado River die in, no surprise there, een hoefijzervorm de bocht omgaat. Man man man, wat een uitzicht. Prachtig. We hebben aardig wat mooie foto's kunnen maken daar. 
Grand Canyon. We stonden bij het eerste uitzicht en really, het is gewoon onwerkelijk. Het lijkt wel een plaatje of een poster waar je naar staat te kijken. Wel een hele grote poster though. Hier hebben we ook weer wat mooie plaatjes kunnen schieten. Toen doorgereden naar de camping, met een tussenstop bij het Visitor Centre. We wilden eigenlijk met een helicopter boven de GC vliegen, maar dik 300 dollar pp. Hmmm... Dat vonden we toch wel een beetje duur. Fietsen dan? Nee, das alleen in de bossen. Nou, wandelen dan maar. Maar je moet 's ochtends vroeg gaan, want je gaat naar beneden en anders is het te warm daar. Oke, dan gaan we dat de volgende ochtend doen. Nu maar lekker settelen op de camping en even rusten. Want we zijn er maar druk mee, met alles bekijken hier.

Volgende ochtend, om 6 uur de wekker. Nou, ik was helemaal op en wakker worden lukte niet. Besloten, half in slaap nog, om niet mee te gaan. De andere drie zijn wel gegaan, bikkels! Achteraf was het goed dat ik niet mee was, want het was heel zwaar en warm! Maar ze hebben wel hele mooie uitzichten gezien! Ik heb lekker uitgeslapen tot kwart over 10 en toen rond 11 uur waren ze alweer terug, helemaal kapot.

We hadden eigenlijk nog een dag in de GC, maar dat zou wel betekenen dat we de dag daarna dik 6 uur moesten rijden naar Barstow. Barstow is een tussenstop omdat het iets te ver doorrijden is naar LA en je kan daar shoppen in de outlets. Laura verheugde zich hier enorm op en was bang dat we niet genoeg tijd zouden hebben. Wij keken allemaal op tegen zo'n lange reis in de camper. Dus, een dag eerder vertrokken richting Barstow en onderweg een camping gevonden. Zodat we de dag daarna nog maar 2 uurtjes hoefden te rijden.

Uiteindelijk in Needles een camping gevonden, midden in de fucking woestijn! Heet daar, niet te doen. Ik dacht dat Vegas erg was, maar dit was nog vele malen erger. Er stond een wind, het leek wel een föhn die met volle kracht op zijn heetst in je gezicht stond te blazen. Het voelde heel gek aan op je lijf. Ik ben meteen het zwembad ingedoken. Ik moest afkoelen. Net zoals Conan. Na het eten zijn we met zijn allen nog even gegaan. Want het was gewoon om 20 uur nog 42 graden. De warmte zit hem daar echt in de wind, niet in de zon. Het koelt er namelijk maar af tot een graadje of 36 en overdag is het rond de 46 graden. Na het zwemmen douchen en buiten zitten. Maar dit was niet te doen. Die wind hee... Binnen op bed, in zeester houding onder de airco. Ja, dat was echt de enige manier om het vol te houden. 

Volgende dag naar Barstow gereden. Ook daar was het erg warm, maar niks zo erg als in Needles. Ik zuchtte nog opgelucht: 'oh, het is hier maar 36 graden, wat een verademing.' We hebben de camper geparkeerd en zijn gaan shoppen. Hier kan ik van alles over vertellen, maar een outlet blijft een outlet. We hebben allemaal wat mooie spullen gekocht, de een wat meer dan de ander. 
Op naar de camping en chillen (en weer zwemmen).

Volgende dag naar LA. Een droomwens die uitkwam voor mij. Want ik wil al jaaaaren naar LA. Want dat is de hometown van Linkin Park. Awesome. We staan op een ontzettend leuke camping, met allemaal straatjes in de sferen van bekende dingen. Zo staan wij op Yellow Brick Road, van de Wizard of Oz. Naast onze camper een heel schattig tuintje, helemaal in de sferen van de Wizard of Oz. Maar er is ook Sunset Boulevard, Flamingo Road etc. Hele aardige eigenaar, Conan en ik hebben nog een tijdje staan kletsen met hem. Prachtvent. En hij is blij met Trump. Want doordat de economie beter gaat, is de werkeloosheid minder geworden. Achter onze camping is een gedeelte van de Terminator opgenomen, liet hij ook meteen foto's van zien. Er werd zozo veel gefilmd hier. 's Avonds zijn we naar Santa Monica gereden om daar te eten en zijn we de pier opgegaan. Conan en ik zijn nog in de achtbaan geweest, gewoon omdat het kan. Het was meer een monorail dan een achtbaan, niks vergeleken met de achtbaan in Vegas. Maar hee! Het is een beroemde pier en wij zijn in de achtbaan geweest. Erg tof! 

De volgende dag zijn Laura en Floris op een Vespa gaan touren door LA. Floris wilde eigenlijk een motor huren, maar dat kan alleen voor minimaal 3 dagen. Dus helaas was dat geen optie. Nou, dan maar een scooter. Ze zijn door de bergen gereden, naar het Hollywood sign en ze hebben gegeten in Malibu. 
Conan en ik hadden een heel ander soort dag. Wij zijn met de huurauto op stap gegaan. Eerst naar een bekende muurschildering van Chester, die is gemaakt na zijn overlijden. Daarna zijn we doorgereden naar zijn huis, waar hij is overleden. Het staat nu leeg dus we konden rustig even op de oprit staan. Het was heel onwerkelijk om daar te staan, maar voor mij de beste manier om toch nog een soort van dichtbij hem te kunnen komen ofzo. Maar het huis gaf een hele trieste indruk. Toen zijn we naar Hollywood Park gereden, waar je een goed zicht hebt op het Hollywood sign. Oke, je moet hem gezien hebben als je hier bent, maar man man man, het is eigenlijk maar een trieste bedoeling. Het ziet er eigenlijk gewoon niet uit. Maar we hebben hem in elk geval gezien! 
Daarna doorgereden naar Warner Bros, waar LP hun platenlabel heeft. Daar even een foto gemaakt van het kantoor en we hebben de studio's gezien. Ook een stuk van een filmset, maar geen idee van welke film. Daarna doorgereden naar Beverly Hills. Dit is ook nog heel groot en gezien ik zelf reed, kon ik niet echt uitgebreid naar de huizen kijken. Gezien de tijd besloten om door te rijden naar de Walk Of Fame. Ook dit viel eigenlijk een soort tegen. Beetje oude zooi hahaha. Maar Conan en ik hebben er toch vele uren doorgebracht, alle sterren en winkels bekijken. We hebben daar ook een hapje gegeten. Toen nog doorgelopen naar de Rock Wall, waar LP hun handafdrukken hebben. Maar deze was gesloten (!!!) ivm renovatie. Huilen met de pet op. Maar het is niet anders. Toen terug naar de camping en weer naar bed.

Vandaag hebben we fietsen gehuurd en zijn we langs de stranden gefietst. Gestart bij Santa Monica en langs Venice Beach, waar ook Muscle Beach is, gereden. Hier heeft Arnold Swarznegger (of hoe je het ook typt, ben te lui om het op te zoeken) in zijn jongere jaren veel getraind. Ook Will Smith en vele andere bekende in de bodybuild wereld zijn daar begonnen. Toen zijn we gaan lunchen bij de Burger In&Out, heerlijke hamburgers hebben ze daar. Het is helemaal een hype hier. Zoals vele fastfood ketens. Op elke straathoek staat er wel 1. Maar hee, Amerika. 
Toen weer terug gefietst en onderweg nog even in de zee gestaan, Floris heeft lekker gezwommen. Want het was wel warm vandaag, denk rond de 38 graden. 
En nu zitten we lekker bij de camper. Morgen rijden we weer verder. En zit de vakantie er alweer bijna op. Maar we hebben nog wat mooie dingen voor de boeg, want we rijden terug via de kust. En op dit moment trekken de walvissen langs en kunnen we waarschijnlijk vele zeeleeuwen zien. Leuk! 

LA is ook best een bizarre stad. Het verkeer is insane hier, chaos en druk. Overal waar je heen wilt, sta je in de file. Omdat het OV hier niet echt goed is, doet iedereen alles met de auto. De mensen die hier wonen zijn dan ook niks anders gewend. Je moet hier best brutaal rijden wil je meekomen in het verkeer. Maar gelukkig heeft onze huurauto genoeg pit. En ik heb wel besloten, als het mogelijk is wil ik dat onze volgende auto in NL automaat is. Want het is echt zo relaxt rijden! De mensen hier zijn wat minder vriendelijk dan op de andere plekken waar we waren. Ook hier is veel armoede en vele daklozen. De stad zelfs is eigenlijk, zoals al vele mensen zeiden, vergane glorie. Maar ik vond het gewoon onwijs tof om in LA te zijn. Het is zeker iets wat je gezien moet hebben! En er zijn ook vele mooie plekjes hier, zoals de buitenwijken. 

Nou, ik ben inmiddels alweer dik een uur aan het typen. Ik ben vast heel veel vergeten, maar anders zit ik hier morgen nog, denk ik. Dit is even globaal wat we hebben meegemaakt de afgelopen week!

Tot het volgende en laatste (booeehoeee) reisverslag!

Later!